Tam adı Elif Gevgilili Veral. Şiirlerini yalnızca “Elif” adıyla da imzaladı. 15 Aralık 1963’te, klasik müzik eleştirmenliği yapan Emel (Hürbaş) Gevgilili ile gazeteci ve yazar Ali Gevgilili’nin kızı olarak İstanbul’da dünyaya geldi. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe Tarihi bölümünden mezun oldu. 1986 yılında New York’ta öğretim üyeliği yapmakta olan Profesör Doktor Emre Veral ile evlendi. İstanbul’da reklamcılık yapmanın yanı sıra 1994-1995 yıllarında Tempo dergisinde yazıları yayınlandı. Şiirin yanı sıra resim ve yogayla da uğraşan şair, New York’ta yaşıyor ve fotoğraf ile moda alanlarında çeşitli tasarım çalışmaları yapıyor. Evli, Mey adlı bir kızı var.

İlk şiiri 1981 yılında Yazko Edebiyat’ta yayınlandı. Yapıtlarını Yazko Edebiyat’ın yanı sıra Varlık ve Adam Sanat dergilerinde de yayınladı. 1993 yılında Bağlam Yayınları’ndan ilk şiiri kitabı Düş İzi çıktı. 2000 yılında ise Adam Yayınları’ndan New York Çıkmazları (Suya Söylenmiş Şiirleri) çıktı.

1989-1990 ve 1991 yıllarında yazdığı şiirleri içeren ilk kitabı Düş İzi’nde biçim dikkat çeker. Şiirlerini iki ayrı sese bölen Gevgilili, bir yanda anlatıcının sesini dillendirirken, şiirlerinin öteki yanında tırnak içiyle verdiği kısımlarda şiir kişisinin iç sesini konuşturur. Tırnak içi kısımlar başlı başına ayrı şiirler olarak da okunabilecekken, esas sesle bir araya geldiğinde de bütün bir sesin parçası haline gelir. Bu çok katmanlılık oyununu kitaptaki tüm şiirleri boyunca sürdüren Gevgilili, her bir şiiriyle üç ayrı şiir olasılığını birden sunar. Şiirlerinin dili ise sade ve yalın olan Gevgilili’nin imgelem dünyasında gece, gökyüzü ve deniz sıklıkla tekrarlanan imgelerdendir. Şiirlerinde yalnızlık ve geleceğe dair duyulan umut en çok odaklanılan temalardandır.

Şairin 2000 yılında yayınladığı New York Çıkmazları (Suya Söylenmiş Şiirler) adlı şiir kitabı ise şairin gençlik yıllarında gittiği New York’da hayatını şekillendiren karmaşa ve gençlik yıllarının mekânlarına duyduğu özlem dikkati çeker. Su ve deniz bu metnin de önemli imgelerindenken, yalnızlık teması dikkati çeker. Yine sade bir dil kullanan Gevgilili, bu defa göçmenliğin şiirini yazar.

Language Turkish